Aldous Huxley’in Ada’sında Yalıtılmışlık

Abstract

–  İnsan var oluşundan itibaren topluluk olarak yaşamaya muhtaçtır.  Fiziksel korunma ihtiyacını gidermek amacıyla bu yaşam tarzına doğru yönelmiş olsa da zamanla psikolojik etkenler de yerini almıştır. Toplumlar bir arada yaşarken belirli kurallar ile yasaları oluşturmuş ve bu düzenlemeler doğrultusunda hayatlarını idame etmişlerdir. Aile, mahalle ve çevre baskısı insanları bu kurallara uymaya yöneltmiş fakat bu tek başına yeterli olmayacak ki cezalar ve yaptırımlar ile bu yasalar desteklenmiştir. Aldous Huxley genellikle yaşam hikayesindeki zorlukların etkilerinin görüldüğü eserlerde insanlığı gelecekte bekleyen kötü günleri sıkça betimlemiş ve gittikçe yalnızlaşan insan ırkını adeta gelecek hakkında uyarmıştır. Vefatından önce son olarak yazdığı Ada adlı eserinde ise tam aksine topluluk halinde düzenli ve her alanıyla düşünülmüş, planlanmış ve mükemmel yönetilmekte olan bir dünyanın da var olabileceği umudunu taşıdığını göstermiştir. Ancak bu eserler arasında ortak bir nokta olan dış dünyadan yalıtılmışlık hala yerini korumaktadır. Hem en iyi hem de en kötü toplum örneklerinde ortak temanın yalnızlık olması oldukça ilgi çekici ve ayırt edicidir. Bu yalnızca yazarın hayatının bir yansıması ile açıklanacak kadar dar kapsamlı bir konu olarak sınırlandırılamayacak olup iç ve dış etmenlerden de bahsedilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada Aldous Huxley’in bu dünyadan ayrılışından önce son olarak kaleme aldığı ve eserleri arasındaki tek mükemmel toplum tasviri olarak adlandırılan Ada adlı eserinde yalıtılmışlık temasının kaynağı ile gelişiminden bahsedilecek ve bu kurmaca yapı içerisindeki yansımaları aktarılacaktır.