Akışkanlaştırıcı Katkı Kullanımının Yüksek Fırın Cürufu Esaslı Geopolimer Harçların Özelliklerine Etkisi

Abstract

Geopolimer, son yıllardaki yapı malzemesi literatüründe yaygın olarak kullanılan bir malzeme olmuştur. Bu malzeme genellikle; çevre dostu özellikleri, yüksek yangın direnci ve daha sürdürülebilir olması nedeniyle tercih edilmektedir. Ancak, geopolimer harçların üretim sürecinde bazı problem sahaları da ortaya çıkabilmektedir. Bunlardan biri de malzemenin işlenebilirlik özelliklerinin akışkanlaştırıcı katkılar ile kısıtlı düzeyde iyileştirilebilmesidir. Bu çalışmada, yüksek fırın cürufu (YFC) esaslı geopolimer harçlarda süperakışkanlaştırıcı katkı kullanımının, işlenebilirlik ve mekanik özelliklere olan etkileri araştırılmıştır. Bu bağlamda, bağlayıcı toz ağırlığının %0, %1, %1,5 ve %2 oranlarında polikarboksilat esaslı süper akışkanlaştırıcının kullanıldığı toplam dört serilik geopolimer harç karışımları üretilmiştir. Agrega/bağlayıcı oranı ağırlıkça; 1,5 su/bağlayıcı oranı; 0,30 olarak belirlenmiştir. Üretilen taze geopolimer harç serilerine yayılma tablası deneyleri uygulandıktan sonra 40x40x160 mm boyutlarındaki numunelere 7 ve 28 gün süre ile ortam kürü (laboratuvarda 22 ± 2 ºC) uygulanmıştır. Kür sonundaki sertleşmiş harç numuneleri üzerinde, eğilme ve basınç deneyleri yapılmıştır. Çalışma sonucunda, %2 oranına kadar kullanılan akışkanlaştırıcının işlenebilirlikleri artırdığı, %1,5 ile %2 oranlarında akışkanlaştırıcı katkı kullanımının benzer (%1’lik yayılma değeri farkı) işlenebilirlik özellikleri gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca kullanılan akışkanlaştırıcı katkı miktarının artması ile harç numunelerinin eğilme ve basınç dayanımlarının da azaldığı sonucuna varılmıştır.