ÇOCUKLAR ve DEPREM

Abstract

Deprem, yer sarsıntısı veya zelzele yer kabuğundan çıkan enerji sonucu oluşan sismik dalgalanma ve bu sebeple yeryüzüne yansıyan sarsıntı olarak tanımlanır. Enerji patlaması kendiliğinden oluşabildiği gibi insanlar tarafından da tetiklenebilmektedir. Meydana gelen depremler bazen sallantı bazen ise yer değiştirme olarak kendini gösterebilmektedir. Türkiye Cumhuriyeti tarihinde görülen en büyük deprem olan 6 Şubat depremi asrın felaketi olarak tarihe geçmiştir. Gaziantep ve Kahramanmaraş merkezli olduğu bilinen iki büyük deprem 7.7 ve 7,5 şiddetinde hesaplanmış ve yine bu iki büyük deprem arasında çok sayıda 6 şiddetinde artçı sarsıntı da meydana gelmiştir. Bölgelerde çok fazla yıkılmış bina ve can kaybının olduğu rapor edilmiştir. Türkiye hükümeti tarafından doğal afet ve salgın gibi durumlarda uluslararası kuruluşlardan yardım çağrısı talep edilen en yüksek acil durum alarmı verilmiştir. Yine depremden etkilenen illerde üç ay süreli olağanüstü hâl ilan edilmiştir. Bu durumdan en çok etkilenen grup ise yine savunmasız olan çocuklar olmuştur. Çocuklar deprem esnasında ölüm ve yaralanma sonrasında ise hastalık, barınma, beslenme, fiziksel sosyal ve ruhsal sorunlar ile karşı karşıya kalmıştır. Depremde enkaz altından sağ çıkan çocukların çoğu evini, ailesini okulunu ve arkadaşlarını kaybetmiştir. Tüm sosyal çevresinden uzak kalan bu çocuklar aynı zamanda 6 Şubat depreminde iklim koşulları ile de mücadele etmek zorunda kalmıştır. Bu mücadelenin olumsuz sonuçları ise travma, umutsuzluk, anksiyete, depresyon, post travmatik stres bozukluğu (PTSB) gibi bulgularla ortaya çıkmıştır. Yapılan çalışmalarda çocuklarda en çok post travmatik stres bozukluğu tespit edilmiş olup sosyal olanakların tükenmişliği gibi nedenlerle kısa veya uzun vadede çeşitli fizyolojik ve psikolojik sorunlarla karşı karşıya kalan bu çocuklara gerekli desteğin sağlanmasının önemi vurgulanmıştır.