AQUILARIA AGALLOCHA KÖKLERİNİN İN VİTRO BİYOLOJİK AKTİVİTELERİ
Abstract views: 21
/ 
PDF downloads: 51
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14897922Keywords:
Thymelaeaceae, Aquilaria Agalloch, Udi Hindi, Antimikrobiyal Aktivite, MİK, Tıbbi BitkiAbstract
Aquilaria agallocha, Thymelaeaceae ailesinin en yaygın yetiştirilen türlerinden biridir ve önemli
bir tıbbi bitki olarak kabul edilmektedir. Geniş tıbbi özellikleri nedeniyle dünya genelinde değerli bir bitki
olarak yer almaktadır. Bitki; iltihaplanma, artrit, kusma, kalp rahatsızlıkları, öksürük, astım, cüzzam,
anoreksiya, baş ağrısı ve gut gibi çeşitli hastalıkların tedavisinde bir halk ilacı olarak kullanılmaktadır.
Yapılan fitokimyasal araştırmalar sonucunda farmakolojik aktiviteleri ve tıbbi özellikleri hakkında önemli
bilgiler elde edilmiştir. Bitkinin her bir kısmı, insanlığa hizmet edebilecek faydalı özellikler taşımaktadır.
Bu çalışmada A. agallocha köklerine ait ekstrakt ile kökünden elde edilen yağının antimikrobiyal
aktivitesi ve Minimum İnhibe Edici Konsantrasyonu tespit edilerek kıyaslanmıştır. Buna göre kök
ekstraktı ve yağının test edilen çoğu suş üzerinde açıkça antimikrobiyal aktiviteye sahip olduğu tespit
edilmiştir. En yüksek antimikrobiyal aktivite E. coli ve K. aerogenes organizmaları üzerinde gözlenirken,
MİK konsantrasyonu E. coli ve C. albicans için 1000 ppm olarak saptanmıştır.
Downloads
References
Abbasi, A. M.,Khan, M.A., Ahmad, M., Jahan, S. & Sultana, S. (2010). Ethnopharmacologicalapplication of medicinalplantstocure skin diseasesand in folk cosmeticsamongthetribalcommunities of North-West FrontierProvince. Pakistan. J Ethnopharmocol, 128: 322–335.
Altuner, E. M.,Cetin, B. &Cokmus, C. (2010). AntimicrobialScreening of SomeMossesCollectedFrom Anatolia. Pharmacognosy Magazine, 6 (22): 56.
Clardy, J. &Walsh, C. (2004). Lessonsfromnaturalmolecules. Nature, 432, 829-837.
Cos, P.,Vlietinck, A. J., VandenBerghe, D. &Maes, L. (2006). Anti-infectivepotential of naturalproducts: How todevelop a strongerin vitro‘proof-of-concept’. Journal of Ethnopharmacology, 106, 290-302.
Dash, M., Kumar, P.J., Panda, P. (2008). Phytochemicalandantimicrobialscreening of extracts of AquilariaagallochaRoxb. Afr. J. Biotechnol, 7: 3531-3534.
Jones, F. A. (1996). Herbs - usefulplants. Their role in historyandtoday. EuropeanJournal of GastroenterologyandHepatology, 8: 1227-1231.
Karasu, A. (2015). Bulgaristan Tırgovişte’den Osmanlı Dönemine Ait Bir Tıp Metni, TurkishStudies, 10(8), 1597-1612.
Okeke, I. N.,Laxmaninarayan, R., Bhutta, Z. A., Duse, A. G., Jenkins, P., O’Brien, T. F., Pablos-Mendez, A. &Klugman, K. P. (2005). Antimicrobialresistance in developingcountries. Part 1: recenttrendsandcurrentstatus. LancetInfectiousDiseases, 5, 481- 493.
Oskay, M.,Karayıldırım, T., Ay, E., & Ay, K. (2010). Determination of somechemicalparametersandantimicrobialactivity of traditionalfood: Mesir paste. Journal of MedicinalFood, 13 (5): 1195–1202.
Ozkan, O. E., Zengin, G., Akca, M., Baloglu, M. C., Olgun, C., Altuner, E. M., Ates, S., Aktumsek, A. & Vurdu, H. (2015). DNA protection, antioxidant, antibacterialandenzymeinhibitionactivities of heartwoodandsapwoodextractsfromjuniperandolivewoods. RSC Advances, 5: 72950-72958.
Nair, R.,Chanda, S. V. (2007). Antibacterialactivities of somemedicinalplants of the Western Region of India. TurkishJournal of Biology, 31: 231–236.
Richards, M. J.,Edwards, J. R., Culver, D. H. &Gaynes R. P. (1999). Nosocomialinfections in medicalintensivecareunits in the United States: NationalNosocomialInfectionsSurveillanceSystem, CritCareMed, 27: 887–892.
Syed, G. W.,Syed, A. S. & Oh, L. A. (2010). Risk Evaluation Under VariousSpeculations of AntibioticUsage; A CohortSurveyAmongOutpatients of Pinang, Malaysia. Eur J Gen Med, 7, 303-309.
Paudel, B.,Bhattarai, H. D., Lee, J. S., Hong, S. G., Shin, H. W. &Yim, J. H. (2008). AntibacterialPotential of AntarcticLichensagainst Human Pathogenic Gram-positiveBacteria. PhytotheraphyResearch, 22, 1269-1271.
WHO. (2007) Theworldhealthreport 2007: A safer future: globalpublichealthsecurity in the 21st century.
