Karakter Tasarımında Protagonist ve Antagonist Arasındaki Zıtlığın Görsel Kullanımı: Arcane Örneği
Abstract views: 4
/ 
PDF downloads: 1
Keywords:
Animasyon, Karakter Tasarımı, Bilgisayar Oyunları, Arcane, GöstergebilimAbstract
Bu çalışmada, League of Legends evrenine ait Arcane adlı animasyon dizisi üzerinden karakter
tasarımında protagonist-antagonist karşıtlığının kullanımı incelenmektedir. Araştırmada karakterlerin
görsel kimliklerinin nasıl yaratıldığı göstergebilimsel bir bakış açısıyla analiz edilmektedir. Çalışmanın
amacı, Arcane animasyon dizisindeki karakter tasarımlarını göstergebilimsel analiz yöntemi ile
inceleyerek, protagonist ve antagonistlerin karakter tasarımı bağlamında görsel öğelerle nasıl tematik
karşıtlık oluşturduklarını ortaya koymaktır. Bu bağlamda şekil teorisi, renk teorisi ve silüet analizi gibi
karakter tasarımın temel yaklaşımlarından yararlanılmıştır. Araştırma, karakter tasarımlarında kullanılan
grafik öğelerin görsel ifadeyi özgün ve çarpıcı bir şekilde nasıl desteklediğini ve bu göstergeler aracılığıyla
anlamın nasıl inşa edildiğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışma League of Legends evreni ve Arcane
dizisi ile sınırlı olup, örneklem dizideki karakterlerin tasarım prensiplerini yansıtma ölçütüne dayalı olarak
oluşturulmuştur. Çalışma, tasarım öğelerinin yalnızca karakterleri tanımlamakla kalmayıp, hikâyedeki
çatışmaları ve tematik karşıtlıkları da vurguladığını ortaya koymuştur. Bu, detaylı ve bilinçli bir karakter
tasarımının izleyicide estetik ve duygusal etki yaratmadaki önemini göstermektedir.
Downloads
References
Alieva, S. (2023). The Language of Colour in Character Design.
Alvinindyta, A. (2018). An Analysis of Protagonist and Antagonist Characters in Caroll’s Alice’s Adventure in Wonderland.
Asch, S.E. (1946). Forming Impression of Personality. The Journal of Abnormal and Social Psychologhy, 41(3), s. 258-290.
Baker, J. (2024). Mastering the Art of Character Design: Tips and Techniques. https://jeffbakerdraws.com: https://jeffbakerdraws.com/the-autists-palette/mastering-the-art-of-character-design-tips-and-techniques adresinden alındı
Bancroft, T. (2006). Creating Characters With Personality. New York: Watson-Guptill.
Barthes, R. (2003). Çağdaş Söylenler. (T. Yücel, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
Barthes, R. (2016). Göstergebilimsel Serüven. (S. Rıfat, & M. Rıfat, Çev.) Yapı Kredi Yayınları.
Bayat, F. (2005). Mitolojiye Giriş. Çorum: Karam Yayınları.
Bircan, U. (2015). Roland Barthes ve Göstergebilim. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 13(26), s. 17-41.
Block, B. (2020). The Visual Story: Creating the Visual Structure of Film, TV, and Digital Media. Routledge.
Bostan, B., & Tıngöy, Ö. (2015). Dijital Oyunlar: Tasarım Gereksinimleri ve Oyuncu Psikolojisi. AJIT-E: Academic Journal, 6(19), s. 7-21.
Colman, D. (2010). The Art of Character Design Vol. 1. . USA: David's Doodles.
Culler, J. (2008). Barthes. (H. Gür, Çev.) Ankara: Dost.
Çeken, B., & Aypek Arslan, A. (2016). İmgelerin Göstergebilimsel Çözümlenmesi “Film Afişi Örneği”. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2).
Dervişcemaloğlu, B. (2010). Göstergebilim. Edebiyat.
Eden, A., Tamboroni, R., Grizzard, M., Lewis, R., Weber, R., & Prabhu, S. (2014). Repeated Exposure to Narrative Entertainment and the Salience of Moral Intuitions. Journal of Communication, 64(3), s. 501-520. doi:DOI:10.1111/jcom.12098
Ekström, H. (2013). How Can a Character's Personality be Conveyed Visually, through Shape.
Erkman, F. (2005). Göstergebilime Giriş. İstanbul: Multilingual.
Eroğlu, Ö. (2006). Resim Sanatı Sözlüğü (2. Baskı b.). İstanbul: Nelli Sanatevi.
Ersan, M. (2002). Soyutlama ve Stilizasyonun Bir Form Oluşturma Yöntemi Olarak Grafik Tasarım Eğitiminde Kullanımı. The Journal of Social Scienses. 56, s. 381-393.
Esaak, S. (2019). The Definition of Shape in Art. ThoughtCo: https://www.thoughtco.com/definition-of-shape-in-art-182463 adresinden alındı
Fahraeus, A., & Yakalı-Çamoğlu, D. (2011). Villains and Villainy Embodiments of Evil in Literature, Popular Culture and Media. Probing the Boundaries.
Fiske, J. (2003). İletişim Çalışmalarına Giriş. (S. İrvan, Çev.) Ankara: Bilim ve Sanat.
Fogelström, E. (2013). Investigation of Shapes and Colours as Elements of Character Design. Game Design and Graphics, s. 1-41.
Franson, D., & Thomas, E. (2006). Game Character Design Complete: Using 3ds Max 8 and Adobe Photoshop CS2. Course Technology PTR.
Goldberg, E. (2008). Character Animation Crash Course. Silman-James Press.
Gottdiener, M. (2005). Postmodern Göstergeler Maddi Kültür ve Postmodern Yaşam-biçimleri. (E. Cengiz, H. Hür, & A. Nur, Çev.) Ankara: İmge.
Gurney, J. (2009). Imaginative Realism: How to Paint What Doesn't Exist . Andrews McMeel Publishing.
Gurney, J. (2010). Colour and Light: A Guide for the Realist Painter. Andrews McMeel Publishing.
Gültekin, M. (2017). Grafik Tasarım Eğitiminde Stilizasyon Kavramı: Etkileşimli Bir Uygulama Örneği. II. Uluslararası Felsefe, Eğitim, Sanat ve Bilim Tarihi Sempozyumu Bildiri Özetleri Kitabı. s. 273.
Haake, M., & Gultz, A. (2008). Visual Stereotypes and Virtual Pedagogical Agents. Educational Technology & Society, 11, s. 1-15.
Hassenzahl, M. (2004). The interplay of beauty, goodness, and usability in interactive products. Hum. Comput. Interact(19), s. 319-349. doi:doi: 10.1207/s15327051hci1904_2
Hemani, S., & Punekar, R. (2017). Visual Design - Colour Theory y Colours in. D'source. adresinden alındı
Hexter, R., & Townsend, D. (2012). The Oxford Handbook of Medieval Latin Literature. Oxford Universtiy Press.
Hindistan, O. (2023). Video Oyunlarında Dijital Hikâye Anlatıcılığı ve Görsel Tasarım: Bir Oyun Konsept Tasarımı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü.
Hoffner, C., & Cantor, J. (1991). Perceiving and Responding to Mass Media Characters. Responding To the Screen: Reception and Reaction Processes (s. 63-101). içinde
İlisulu, T. İ. (2019). Güncel Tasarım Yaklaşımlarına Genel Bir Bakış. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi(43), s. 20-36. doi:https://doi.org/10.35247/ataunigsed.536788
Jenkins, H. (2006). Convergence Culture: Where Old and New Media Collide. NYU Press.
Jones, A. (2024). Storytelling Through Character Design. 2024 tarihinde www.wacom.com: https://community.wacom.com/en-us/how-to-tell-story-through-character-design/ adresinden alındı
Karaman, E. (2017). Roland Barthes ve Charles Sanders Peırce’ın Göstergebılımsel Yaklaşımlarının Karşılaştırılması. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi(34), s. 25-36.
Knoop, J. (2024). Intro to Character Design. ArtWod.
Lundwall, C. (2017). Creating Guidelines for Game Character. Computer Graphic Arts, 3(8), 1.
McCloud, S. (1993). Understanding Comics: The Invisible Art . HarperCollins Publishers.
Mitchell , B. L. (2012). Game Design Essentials. Sybex.
Omernick, M. (2004). Creating the Art of the Game. New Riders Pub.
Öztuna, H. Y. (2007). Temel Tasarım Öğeleri: Renk. Grafik Tasarım Dergisi(8), s. 99.
Perry, D. (2009). David Perry on Game Design. Cengage Learning.
Pradantyo, R., Birk, M., & Bateman, S. (2021). How the Visual Design of Video Game Antagonists Affects Perception of Morality. Sec. Human-Media Interaction(3). doi:doi: 10.3389/fcomp.2021.531713
Rıfat, M. (2005). XX. Yüzyılda Dilbilim ve Göstergebilimin Kuramları. İstanbul: YKY Yayınları.
Rıfat, M. (2009). Göstergebilimin ABC'si. İstanbul: SAY YAYINLARI.
Riot. (2024). leagueoflegends. https://www.leagueoflegends.com/tr-tr/how-to-play/: https://www.leagueoflegends.com/tr-tr/how-to-play/ adresinden alındı
Sable, P., & Akcay, O. (2010). Color: Cross Cultural Marketing Perspectives as to What Governs Our Response to It. Proceedings of ASBBS, 17(1), s. 950-954.
Sakman, S. (2021). Dijital Oyun Tasarımında Görsel Retorik. Social Mentalitiy and Researcher Thinkers (SMART) Journal, 7(42), s. 327-335.
Saussure, F. (1985). Genel Dilbilim Dersleri. (B. Vardar, Çev.) Multilingual Yabancı Dil Yayınları.
Sloan, R. J. (2015). Virtual Character Design for Games and Interactive Media. Routledge.
Solarski, C. (2012). Drawing Basics and Video Game Art: Classic to Cutting-Edge Art Techniques for Winning Video Game Design. Watson-Guptill Publications Inc.,U.S.
Soyluçiçek, S. (2019). Dijital Oyunların Sanatsal Gücü;Konsept Tasarımı Süreci. Sanat Ve Tasarım Dergisi(23), s. 315-327.
Stone, T. L., Adams, S., & Morioka, N. (2008). Color Design Workbook: A Real World Guide to Using Color in Graphic Design. (A. Morioka, Dü.) Rockport Publishers.
Thomas, F., & Johnston, O. (1981). Disney Animation: The Illusion of Life. Abbeville Press. www.nyfa.edu. adresinden alındı
Topbasan, V. (2013). Dijital İllustrasyon ve Bilgisayar Oyunlarında Karakter Tasarımı. Hatay: Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tillman, Bryan. (2011). Creative Character Design. CRC Press.
Tsai, F. (2007). Effective Character Design. 80-83. ImagineFX. http://www.imaginefx.com/02287754331827093439/tutorial.pdf 2013-06-03 adresinden alındı
Ursyn, A. (2018). Character Development for Visual Storytelling in Traditional and Digital Media. Visual Approaches to Cognitive Education With Technology Integration, s. 304-348.
Ünal, M. F. (2012). Roland Barthes'da Mitlerin Okunuşu. Ankara.
Vardar, B. (1988). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: ABC Yayınları.
Vardar, B. (2001). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri. İstanbul: Multilingual.
Wegman, E., & Said, Y. (2011). Color Theory and Design. Wegman, E., & Said, Y. (2011). Color theory and design. Wiley Interdisciplinary Reviews: Computational Statistics, 3(2), s. 104-117. doi:doi:10.1002/wics.146
Wells, B. (2011). Frame of Reference: Toward a Definition of Animation. Animation Practice, Process & Production, 1(1), s. 11-32. doi:doi:10.1386/ap3.1.1.11_1
